اپیدمیولوژی اختلالات روان‌پزشکی: وضعیت شهر مشهد در سال‌های 94-1389

مقدمه:اختلالات روان­پزشکی در حال کسب رتبه­های برتر در ایجاد بار ناشی از بیماری­ها می­باشند. بدون شک، شناخت عوامل تاثیرگذار و روند آن­ها می­تواند به پیشگیری و کنترل آن­ها کمک نماید. هدف مطالعه­ی حاضر بررسی اپیدمیولوژیک اختلالات روان­پزشکی منجر به بستری در شهر مشهد می­باشد. روش­کار:این مطالعه­ی مقطعی در بازه­ی زمانی اول فروردین 1389 لغایت 29 اسفند 1394 در بیمارستان روان­پزشکی ­ینا شهر مشهد انجام شده است. داده­های جمعیت­شناختی ثبت شده مربوط به بیماران بستری با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه­ی 16 انجام شد. یافته­ها:در این بازه­ی زمانی، 43770 مرتبه بستری رخ داده بود که بعد از تجمیع موارد بستری مجدد به 4333 مورد رسید. میانگین سنی بیماران 5/12±2/42 سال و بالاترین میزان شیوع در گروه سنی 50-59 سال (9/351 در 100000 نفر) بود. اکثر بیماران را افراد مذکر (75%،3234)، متاهل (60%، 2523) و بی­کار (71%، 2740) تشکیل می­دادند. در هر دو جنس، شایع­ترین علت بستری مربوط به اختلالات خلق بود(51% موارد بستری زنان و 37% موارد بستری مردان، 001/0>P). در طول مطالعه روند شیوع موارد منجر به بستری به صورت کاهشی بود. نتیجه­گیری:این مطالعه نشان داد که شیوع بیماری­های روان­پزشکی منجر به بستری روند کاهشی داشته است که می­تواند حاکی از عملکرد مناسب سیستم بهداشتی-درمانی باشد. ادامه­ی فعالیت­های بهداشتی-درمانی موجود و تمرکز بیشتر بر اختلالات خلقی (به عنوان شایع­ترین علت بستری) و طراحی مداخلات هدف­مند برای گروه­های پرخطر (مردان متاهل بی­کار) می­تواند اثربخشی آن­ها را افزایش دهد.